استفاده از تسبیح تقریباً در همه ادیان و فرهنگ‌های دینی دنیا معمول است. بطوری که نمی‌توان به دقت مشخص کرد که تسبیح اولین بار در کجا و چگونه به وجود آمد، اما می‌توان تاریخچه استفاده از آن را در برخی از ادیان و تمدن‌های باستانی به طور تقریبی بررسی کرد:
- هندوئیسم و بودیسم: تسبیح‌ها یا مالاها (Mala) در هندوئیسم و بودیسم به عنوان وسیله‌ای برای تعبیر و تجسم معنویت و تأمل به کار می‌روند. این دین‌ها تاریخچه طولانی در استفاده از مالاها دارند.
- مسیحیت: در مسیحیت، تسبیح‌ها به نام “روزاری” (Rosary) شناخته می‌شوند و به عنوان وسیله معنوی برای تأمل و دعا مورد استفاده قرار می‌گیرند. Rosary به طور خاص در کلیسای کاتولیک به کار می‌رود.
- اسلام: در اسلام، تسبیح به عنوان وسیله‌ای برای ذکر خدا و تأمل در معنویت مورد استفاده قرار می‌گیرد. مسلمانان از تسبیح برای تکرار نیکوترین کلمات و نام‌های خدا استفاده می‌کنند.
- بوداگانا : استفاده از تسبیح در بوداگانا به عنوان یک وسیله معنوی برای تأمل و دعا رایج است و به طور خاص در بودیسم مهم است. تسبیح بوداگانا به نام “مالا” (Mala) شناخته می‌شود و به عنوان یک وسیله کمکی برای تمرینات تأمل و دعا در بودیسم استفاده می‌شود.
- یهودیت: در یهودیت، تسبیح‌ها به عنوان تفکری برای تکرار سفر‌های مذهبی مورد استفاده قرار می‌گیرند. مثلاً، تسبیح کوچکی به نام “تفلین” (Tefillin) برای نماز یهودیان به کار می‌رود.در کل، تسبیح‌ها به عنوان وسایل معنوی در ادیان و فرهنگ‌های مختلف به کار می‌روند و ممکن است در قرن‌ها یا هزاره‌ها پیش از امروز به وجود آمده باشند. تاریخ دقیق ایجاد تسبیح‌ها در هر دین و فرهنگ به دلایل تاریخی و مذهبی متفاوت می باشد . استفاده از تسبیح در ادیان و فرهنگ‌های مختلف جهان رایج است و به عنوان یک وسیله مذهبی و روحانی برای ذکر و تأمل در افکار دینی و معنوی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تسبیح یک سلسله کوچک از مهره‌ها یا دانه‌ها است که به صورت دایره‌ای به یکدیگر وصل شده‌اند. تعداد مهره‌ها در هر تسبیح ممکن است متغیر باشد و بسته به فرهنگ و دین مردم مختلف ممکن است تعداد مخصوصی داشته باشد. استفاده از تسبیح معمولاً به منظور دعا، ذکر، تأمل و آرامش و.. استفاده می شود .
نحوه استفاده از تسبیح در هندوئیسم
در هندوئیسم، تسبیح به نام “جپا مالا” (Japa Mala) نیز شناخته می‌شود و به عنوان یک وسیله مذهبی و معنوی برای تأمل و ذکر خداستفاده می‌شود. نحوه استفاده از جپا مالا در هندوئیسم به شکل زیر است:
- آماده‌سازی: ابتدا، شخص باید آرام و آماده‌ای باشد. معمولاً در یک مکان ساکت و آرام، مثلاً در معبد یا در خانه در وضعیت مریح و آرام نشسته و ذهن خود را تمیز کند.
- گزینش منظومه ذکر: شخص باید تصمیم بگیرد کدام ذکر یا منظومه ذکر را می‌خواهد تکرار کند. ممکن است از نام‌ها و ویژگی‌های مخصوص خدا یا کلمات معنوی استفاده کند. مثلاً “اوم” (Om) یا “هری کریشنا” (Hare Krishna) در هندوئیسم معمول هستند.
- شروع تکرار: شخص با گرفتن جپا مالا در دست‌های خود شروع به تکرار ذکر مورد نظر می‌کند. هر بار که ذکر تکرار می‌شود، یک مهره از تسبیح به جلو حرکت می‌کند. این فرآیند به تدریج ادامه پیدا می‌کند تا همه مهره‌ها پشت سر هم حرکت کنند.
- تمرکز ذهن: هدف اصلی از تکرار منظومه ذکر و حرکت مهره‌ها، تمرکز ذهن و ورود به وضعیت تأمل و روحانیت است. شخص باید تمام توجه خود را به ذکر و مهره‌های تسبیح اختصاص دهد و از تفکرات دیگر منحرف نشود.
- پایان تکرار: تکرار معمولاً به تدریج به پایان می‌رسد و شخص ممکن است به خود بیاید یا دعا کند یا ذکری خاص برای انجام بدهد.
تسبیح در هندوئیسم یک ابزار معنوی و روحانی مهم است که به معتقدان این دین کمک می‌کند با خدا ارتباط برقرار کنند، ذهن خود را آرام کنند و به روحانیت خود پیشرفت دهند.
نحوه استفاده از تسبیح در مسیحیت
تسبیح در مسیحیت به عنوان یک وسیله معنوی و مذهبی برای تأمل و دعا استفاده می‌شود. در مسیحیت، تسبیح معمولاً به نام “روزاری” (Rosary) شناخته می‌شود و به ویژه در کلیساهای کاتولیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگرچه مسیحیان از طرفای مختلف اعتقادها و فرهنگ‌های متفاوتی دارند، اما در کلیسای کاتولیک و برخی فرقه‌های مسیحی دیگر، استفاده از روزاری برای دعا و تأمل رایج است. نحوه استفاده از روزاری در مسیحیت به شکل زیر است:
آماده‌سازی: شما باید در مکانی آرام و تمیز نشسته و ذهنی آماده داشته باشید. این می‌تواند در کلیسا، در خانه، یا در مکانی دیگر باشد.
گزینش منظومه دعا: شما باید تصمیم بگیرید کدام منظومه دعا یا تسلیت (mystery) از روزاری را می‌خواهید تعبیر کنید. در روزاری کاتولیک، معمولاً پنج تسلیت وجود دارد که به جزئیات زندگی مسیح و مادر مریم اشاره دارند.
شروع تکرار: شما با نگاه به مهره‌های روزاری شروع به تکرار دعاها می‌کنید. هر مهره در روزاری معمولاً به صورت “خداوند با شما” (Hail Mary) و “خداوند خدای ما” (Our Father) تکرار می‌شود.
تمرکز ذهن: هدف اصلی از تکرار دعاها و چرخاندن مهره‌ها، تمرکز ذهن بر معنویت و دعاست. شما باید تمام توجه خود را به دعا و منظومه دعا داشته باشید و از تفکرات دیگر منحرف نشوید.
پایان تکرار: تکرار دعاها به تدریج به پایان می‌رسد و شما ممکن است دعاهای خاصی را برای انجام دادن بعد از روزاری داشته باشید.
روزاری یک وسیله معنوی مهم در مسیحیت است که به معتقدان این دین کمک می‌کند تا با خدا ارتباط برقرار کنند، ذهن خود را آرام کنند و به تأمل در معنویت و دینی خود بپردازند. همچنین، می‌تواند به تعبیر و تجسم اصول اعتقادی و زندگی مسیحی کمک کند.نحوه استفاده از تسبیح در اسلام
در ادیان اسلام، مسلمانان از تسبیح برای ذکر خدا و تأمل در اسرار دینی استفاده می‌کنند. معمولاً با خواندن نیکوترین کلمات، مثل “الله اکبر” (خدا بزرگتر است)، “سبحان‌الله” (خدا پاک است) و “الحمدلله” (همه ستایش به خدا) همراه است. همچنین، در ادیان دیگر نیز تسبیح‌ها یا نسخه‌های مشابه ای برای تعبیر و تجسم معنویت و ارتباط با خدا یا برای تأمل در اصول اعتقادی استفاده می‌شوند.
استفاده از تسبیح می‌تواند به افراد کمک کند تا دقت کنند، در ذهن آرامش بیابند و از ترکیبات مخصوصی که ذکر می‌شود بهره‌برند. این وسیله می‌تواند در عمل‌کرد معنوی و روحانی فردی کمک کند.تسبیح در اسلام به مسلمانان کمک می‌کند تا با ذهن آرام و تمرکز شده، به ذکر الله و تأمل در معنویت و دینی خود بپردازند. این وسیله به ایشان یادآوری می‌کند که الله همیشه حاضر و در دسترس است و به تعبیر اصول دینی کمک می‌کند. استفاده از تسبیح در اسلام به عنوان یک وسیله معنوی برای ذکر الله (خدا) و تأمل در مسائل مذهبی و معنوی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تسبیح در اسلام به عنوان “سبحة” یا “مسباح” شناخته می‌شود. نحوه استفاده از تسبیح در اسلام به شکل زیر است:- آماده‌سازی: شما باید در مکانی آرام و تمیز نشسته و ذهنی آماده داشته باشید. این مکان می‌تواند در خانه، در مسجد، در مکانی مخصوص تعبیر و تأمل باشد.
- انتخاب تسبیح: شما می‌توانید یک تسبیح برای تأمل انتخاب کنید. تسبیح معمولاً شامل تسبیح ۳۳ یا تسبیح 101 مهره است، که به عنوان “تسبیح ۳۳” و “تسبیح 101” شناخته می‌شوند. هر مهره به تعداد یکی تکرار ذکری خاص انجام می‌دهد.
- شروع تکرار: با نگاه به تسبیح و شروع به چرخاندن مهره‌ها، شما تکرار ذکرهای خاصی را انجام می‌دهید. مهره‌های تسبیح را از یک طرف به طرف دیگر حرکت دهید و هر بار که یک مهره به جلو حرکت می‌کند، ذکر معین را تکرار کنید.
- تمرکز ذهن: هدف اصلی از تکرار ذکرها و چرخاندن مهره‌ها، تمرکز ذهن بر معنویت و دعا است. شما باید تمام توجه خود را به ذکر و مهره‌های تسبیح اختصاص دهید و از تفکرات دیگر منحرف نشوید.
- پایان تکرار: تکرار ذکرها به تدریج به پایان می‌رسد و شما ممکن است به دعاهای خاصی برای انجام بعد از استفاده از تسبیح داشته باشید.
تسبیح در اسلام به مسلمانان کمک می‌کند تا با ذهن آرام و تمرکز شده، به ذکر الله و تأمل در معنویت و دینی خود بپردازند. این وسیله به ایشان یادآوری می‌کند که الله همیشه حاضر و در دسترس است و به تعبیر اصول دینی کمک می‌کند.
نحوه استفاده از تسبیح در بوداگانا
استفاده از تسبیح در بوداگانا به عنوان یک وسیله معنوی برای تأمل و دعا رایج است و به طور خاص در بودیسم مهم است. تسبیح بوداگانا به نام “مالا” (Mala) شناخته می‌شود و به عنوان یک وسیله کمکی برای تمرینات تأمل و دعا در بودیسم استفاده می‌شود. نحوه استفاده از تسبیح در بوداگانا به شکل زیر است:
آماده‌سازی: شما باید در یک مکان آرام و تمیز نشسته و ذهنی آرام و متمرکز داشته باشید. این مکان می‌تواند یک معبد بوداگانا، اتاق تأمل شخصی یا هر مکان دیگری باشد.
گزینش منظومه تأمل: شما می‌توانید یک عبارت یا منظومه تأمل برای تکرار انتخاب کنید. معمولاً در بوداگانا، از عبارت “بودو سارانا” (Buddho Saranam) یا “نامو تسبوتا آمیتابا بودا” (Namo Tassa Bhagavato Arahato Samma Sambuddhassa) استفاده می‌شود.
شروع تکرار: شما با نگاه به تسبیح و شروع به چرخاندن مهره‌ها شروع به تکرار منظومه تأمل می‌کنید. هر بار که مهره به جلو حرکت می‌کند، شما منظومه را تکرار می‌کنید. مهره‌های تسبیح معمولاً به تعداد ۱۰۸ مهره است.
تمرکز ذهن: هدف اصلی از تکرار منظومه و چرخاندن مهره‌ها، تمرکز ذهن بر معنویت و تأمل است. شما باید تمام توجه خود را به منظومه و تکرار آن اختصاص دهید و از تفکرات دیگر منحرف نشوید.
پایان تکرار: تکرار منظومه به تدریج به پایان می‌رسد و شما ممکن است به دعاهای خاصی برای انجام بعد از تمرین تأمل داشته باشید.
استفاده از تسبیح در بوداگانا به شما کمک می‌کند تا با ذهن آرام و تمرکز شده، به تأمل و دعا بپردازید و به روحانیت خود پیشرفت دهید. این وسیله به عبارتی به تعبیر و تجسم اصول بودایی و دینی کمک می‌کند و به تسلط بر ذهن و تهذیب روحی کمک می‌کند.
نحوه استفاده از تفلین در یهودیت
تسبیح در یهودیت به نام “تفلین” (Tefillin) شناخته می‌شود. تفلین وسیله‌ای مذهبی در یهودیت است که برای نماز و عبادت به کار می‌رود. تفلین دو جعبه کوچک است که دارای تکه‌های چرمی (گاهی چرم گوسفند، گاهی چرم گوساله) هستند. هر کدام از این جعبه‌ها دارای تکه‌های نوشته شده از قطعات خاصی از تورا (کتب مقدس یهودیت) هستند.
آماده‌سازی: قبل از نماز یا عبادت، فرد یهودی تفلین را در دست می‌گیرد و به طور معمول در معصومت انجام می‌دهد. این فرآیند به عنوان “הנחת תפילין” (Hanachat Tefillin) یا “עניטת תפילין” (O’net Te’filin) شناخته می‌شود.
چرم تفلین: تفلین دارای دو بخش است: تفلین یاد و تفلین روشنایی. تفلین یاد را فرد بر روی مچ دست چپ خود قرار می‌دهد و تفلین روشنایی را بر روی پیشانی (بالای جبهه) قرار می‌دهد. تسبیح را به دقت می‌پیچد تا درست و صحیح نگه داشته شود.
تورا و دعا: قبل از قرار دادن تفلین‌ها، فرد معمولاً دعا می‌خواند و پس از آن تورا را از تفلین یاد باز می‌کند. تورا بر روی پارچه‌های چرمی درون تفلین قرار دارد.
قرار دادن تفلین: فرد تفلین یاد را در مچ دست چپ خود بزند و آن را با بخش داخلی به روی مچ خود بچسباند. سپس تفلین روشنایی را بر روی پیشانی قرار داده و دستها را بسته و بندازد تا آن را به طور محکم نگه دارد.
نماز یا عبادت: بعد از قرار دادن تفلین، فرد به نماز یا عبادت می‌پردازد. تفلین به عنوان یک نماد معنوی و روحانی در میان یهودیان به کار می‌رود و به ایشان یادآوری می‌کند که خداوند در دل و ذهن آن‌ها حضور دارد.
استفاده از تفلین یکی از عناصر مهم در نماز و عبادت روزانه یهودیان است و به عنوان نماد ارتباط با خداوند و حفظ تورا به کار می‌رود. تفلین به یهودیان یادآوری می‌کند که باید خداوند را در زندگی روزمره و در تمام اعمال خود حاضر بدانند.
