اولین شخصی که به وجود پدیده فلورسنس در سنگ ها پی برد، شخصی به نام “جورج گابریل استوکس”. وی در سال 1852 فهمید که سنگ فلورایت، توانایی انعکاس درخشش آبی رنگ را زمانی که در زیر نور نامرئی مانند ماورابنفش قرار می گیرد، دارد. وی این پدیده را به دلیل اینکه اولین بار بر روی سنگ فلورایت مشاهده نمود، فلورسنس نام گذاری کرد.
برخی از گونه های سنگ فلورایت، توانایی قوی در نگه داری پدیده فلورسنس را در خود دارند. به این معنی که زمانی که آنها را در زیر نور خورشید قرار می دهیم و سپس در سایه می رویم می توانیم تغییر رنگ را در فلورایت مشاهده نماییم. تنها تعداد اندکی از کانی ها دارای این قابلیت هستند. فلورایت معمولا در زیر نور طول موج کوتاه و بلند ماورابنفش درخشش آبی ارغوانی رنگ را از خود به نمایش می گذارد.
تمامی سنگ ها نمی توانند تشعشع داشته باشند. تنها 15 درصد کانی ها این قدرت را دارند. فلورسنس معمولا زمانی اتفاق می افتد که یک ناخالصی مشخص، به عنوان یک عامل در سنگ معدنی بروز کند. این عامل ها غالبا از کانی هایی با یون مثبت مانند تانگستن، مولیبدنوم، سرب، بارون، تیتانویم، منگنز، اورانیوم و کروم می باشند. همچنین فلورسنس می تواند به دلیل نقص در ساختار بلوری و یا ناخالصی اورگانیک کانی نیز به وجود آید. به علاوه برخی از عامل ها ممکن است که اثر فلورسنس را در سنگ کاهش دهند. به عنوان مثال اگر آهن یا مس به عنوان ناخالصی در سنگ موجود باشد سبب کم و یا محو شدن پدیده فلورسنس در سنگ می شود. همچنین اگر عواملی که سبب فلورسنس در سنگ می شود، به میزان زیادی در کانی موجود باشد، سبب کاهش این پدیده در سنگ می گردد.
بیشتر کانی هایی که دارای پدیده فلورسنس هستند یک رنگ را از خود منعکس می نمایند. برخی دیگر از این کانی ها توانایی بروز چند رنگ را از خود دارند. کلسیت نمونه ای از سنگ قیمتی است که می تواند پدیده فلورسنس را در چندین رنگ اشز جمله قرمز، آبی، سفید، صورتی، سبز و نارنجی به نمایش گذارد. برخی از سنگ ها نمایشگاهی از چندین رنگ در زمان مشخص هستند.
.